Akita Japońska to rasa psa zaliczana do grupy szpiców i psów ras pierwotnych. Wychodowana została w Japonii do polowania na dziki, jelenie a nawet groźne czarne niedźwiedzie, ciągnięcia ładunków i stróżowania oraz do walk psów. Nazwa rasy pochodzi od miejsca swojego pochodzenia - prefektury Akita, na wyspie Honshu, znajdującej się w północnej części Japonii.

Akita zajmuje stałe miejsce w mitologii i literaturze japońskiej, wiązały się z nią również określone wierzenia. Psy te cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły dużą wartość, graniczącą z kultem. W 1927 roku utworzono AKIHO - Akita Inu Honzonkai czyli Stowarzyszenie na rzecz ochrony Akit, a w 1931 roku Akita została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego Japonii.

Jednakże historia nie była jednak łaskawa dla tych pięknych i dumnych zwierząt - po II Wojnie Światowej zostało ich mniej niż 20, gwałtownie zatrzymując odbudowę rasy.

W naszym życiu było już kilka cudownych zwierzaków, ale kiedy w domu pojawiła się pierwsza Akita świat dosłownie stanął na głowie, a my zakochaliśmy się po uszy i nasza fascynacja rasą z dnia na dzień jet coraz większa. Akita to silne, dumne, często uparte, i potwornie inteligentne stworzenie o wielkim sercu, które wymaga zaangażowania i konsekwencji w wychowaniu. Jednak dzisiaj, z perspektywy czasu mogę powiedzieć “trafił swój na swego” i właśnie ta rasa jak żadna inna jest bliska naszym sercom.

W obecnych czasach Akita pełni rolę psa rodzinnego, co nie oznacza, że zatraciła swoją odwagę oraz instynkt łowiecki, a spuszczona ze smyczy może zapolować na dziką zwierzynę albo kota sąsiada. Dlatego, przynajmniej w większości przypadków nie jest to pies, z którym można chodzić bez smyczy. Akita zaakceptuje wszystkie zwierzęta, z którymi się wychowuje i będzie je traktowała jak część swojego stada. Ma silne poczucie hierarchii, bywa władcza ze skłonnością do dominacji, ale jest również bardzo wrażliwa. Dlatego niezwykle ważne jest zbudowanie bliskiej, opartej na zaufaniu więzi, pokazaniu, kto w domu jest przywódcą i wskazanie naszej Akicie gdzie jest jej miejsce w domowym stadzie. W budowaniu tej relacji bardzo ważny jest spokój, cierpliwość, ale i zdecydowanie oraz konsekwencja w działaniu ponieważ nasza Akita nie raz będzie próbowała łamać ustalone zasady.

Inteligentna Akita jest mistrzem kombinowania i radzenia sobie w różnych sytuacjach.

Nie raz zastanawialiśmy się, jakim cudem wyszła z zamkniętego na zasuwy kennelu, otworzyła drzwi wejściowe lub obsłużyła się w schowku z karmą, chociaż worki były zamknięte. Akita jest niezwykle bacznym obserwatorem, a wcielenie planu w życie to tylko kwestia czasu i sprzyjających okoliczności. Jeśli chodzi o szkolenie, to podstawą jest odpowiednia motywacja i wyłapanie indywidualnych predyspozycji a przede wszystkim świetna zabawa. Dopóki jest cel i pozytywna atmosfera dopóty jest szkolenie. Gdy Akita straci zainteresowanie nie ma szans na powtarzanie poleceń.

Nie szczeka bez potrzeby ale kiedy coś ją zaniepokoi podniesie alarm. Nikt nie cieszy się tak jak ona, kiedy po dosłownie pięciominutowej nieobecności wracam do domu. Gada, śpiewa i ryczy, wykonuje swój cudowny i jedyny w swoim rodzaju taniec radości z butem lub porwaną wcześniej skarpetką w zębach.

Akita to pies czuły wobec własnej rodziny, z dystansem traktujący obcych.

Jeśli jest prawidłowo socjalizowany nie przejawia agresji dopóki nie zostanie sprowokowany. Wierny i oddany broni członków swojego stada doskonale wyczuwając zagrożenia. Bardzo mocno przywiązuje się do własnej rodziny i lubi mieć ciągły kontakt z człowiekiem. Dlatego nasze psy zajmują w domu wszystkie strategiczne miejsca, z których mogą obserwować domowników.

Akita to pies wyjątkowy, dumny Japończyk, którego należy traktować z należytym respektem. Z całą pewnością warto poświęcić mu czas i uwagę, obdarzyć szacunkiem oraz zaufaniem, wówczas zyskamy wiernego i oddanego przyjaciela na całe wspólne życie.

Akita jest rasą raczej zdrową i odporną.

Pomimo tego, że Akity to psy przeważnie zdrowe i odporne na choroby, zdarzają się problemy z oczami, dysplazją stawów biodrowych. Jak w każdej rasie mogą wystąpić choroby autoimmunologiczne (SA, UDS/VKH) oraz alergie pokarmowe. Pamiętać należy o tym, że na zdrowie naszego pupila, podobnie jak u ludzi, bardzo duży wpływ ma sposób żywienia oraz warunki bytowe.